پر کردن دندان با اینلی یا آنلی

تفاوت بین پر کردن معمولی دندان و اینلی یا آنلی چیست؟

هنگامی که دندان دچار پوسیدگی و کرم خوردگی می‌شود، به ناچار باید تحت درمان دندانپزشکی قرار گرفته و دندان پر شود. برای این کار ابتدا بخش‌های پوسیده و آلوده دندان با دریل دندانپزشکی برداشته شده و جای آن را مواد پر کننده مخصوص (آمالگام نقره‌ ای یا کامپوزیت هم رنگ دندان) پر می‌کند.

در فرایند پر کردن دندان، در همان جلسه که دندان‌پزشک بخش‌های آسیب دیده را تخلیه می‌کند، مواد پر کننده را مستقیماً بر روی دندان قرار میدهد تا دندان را پر ‌کند. اما روش‌های دیگری نیز برای پر کردن دندان در شرایط متفاوت وجود دارد که به آنها اینلی (اینله) یا آنلی (آنله) گفته می‌شود

.تفاوت اصلی اینلی یا آنلی با پر کردن معمولی دندان، در این است که اینلی و آنلی بر اساس قالب شکل حفره دندان، در لابراتوار دندانپزشکی ساخته و آماده شده و سپس در حفره دندان قرار می‌گیرد بنابراین روشی غیر مستقیم محسوب می‌شود.

در چه شرایطی با روش معمولی دندان پر میشود؟

پر کردن دندان برای مواردی مناسب است که پوسیدگی در حد کوچک یا متوسط باشد و ساختار سالم باقیمانده دندان به اندازه ‌ای باشد که استحکام کافی داشته و بتواند مواد پر کننده را پشتیبانی نماید. برای این منظور ممکن است از مواد پر کننده آمالگام که رنگ نقره ‌ای (شکل بالا) دارد استفاده شود و یا از رزین کامپوزیت هم رنگ دندان بهره گرفته شود. آمالگام مقاومت بسیار بالایی در مقابل ساییدگی دارد و برای نواحی از دندان تحت فشار زیادی قرار دارد اما در معرض دید قرار ندارد، مناسب است. اما رزین کامپوزیت مقاومت کمتری در مقابل ساییدگی و تحمل فشار دارد به همین علت باید در نواحی از آن استفاده شود که فشار کمتری به دندان‌ها وارد می‌شود. از طرفی به خاطر رنگ سفید آن برای دندانهای جلویی که هنگام صحبت کردن در معرض دید قرار دارد مناسب است.

توجه داشته باشید که معمولاً طول عمر رزین کامپوزیت بسیار کمتر از آمالگام است و پس از مدتی باید تعویض شود. با این ‌حال مزیت دیگر رزین کامپوزیت در این است که کم تهاجمی تر بوده و بخش کمتری از ساختار سالم دندان تراشیده می‌شود به این ترتیب دندان کمتر آسیب دیده و کمتر تضعیف می‌گردد. همچنین رزین کامپوزیت پیوند محکمی با دندان برقرار می‌کند و در نتیجه احتمال نفوذ باکتری‌ها به دندان بسیار کمتر می‌شود.

 اینلی

اینلی یک ترمیم آماده ‌شده در لابراتوار دندانپزشکی است. از این روش برای پر کردن دندان در شرایطی استفاده می‌شود که بخش زیادی از سطح جونده دندان‌های عقبی از دست ‌رفته است. در چنین شرایطی پر کردن دندان به روش معمولی مناسب نیست و نمی‌تواند استحکام کافی برای تحمل فشار فک در هنگام جویدن را تحمل نماید. به خاطر داشته باشید هنگام جویدن فشار بسیار زیادی بر دندانهای عقبی وارد می‌شود. معمولاً سطح جونده دندانهای عقبی از آنجایی که دارای شیارهای زیادی است از همین مناطق شروع به پوسیدگی می‌کند و هر چه شیارها عمیق‌تر می‌شود پوسیدگی گسترش بیشتری پیدا می‌کند چرا که محل مناسبی برای پنهان شدن باکتری‌ها و گیر کردن ذرات غذا فراهم شده است . برای پر کردن دندان با اینلی ابتدا بخش‌های پوسیدة دندان تخلیه شده و سپس از دندان قالب ‌گیری می‌شود. قالب به لابراتوار دندانپزشکی ارسال می‌شود تا در آنجا بر اساس آن ترمیم اینلی از جنس طلا یا پورسلین (چینی) ساخته و آماده شود).

در صورتی که مطب دندانپزشکی از تکنولوژی کد / کم استفاده می‌کند می‌توان ساخت ترمیمها در همان جلسه اول انجام داد. همچنین قالب ‌گیری به جای روش سنتی استفاده از خمیر قالب ‌گیری ، به صورت دیجیتالی با اسکن انجام میشود. فایل دیجیتالی اسکن به دستگاه تراش دیجیتالی (سِرِک) فرستاده می‌شود تا ترمیم نهایی از یک تکه بلوک یک دست پورسلین تراشیده و آماده شود. رنگ بلوک پورسلین دقیقاً هم رنگ دندان‌های دیگر شما انتخاب می‌شود تا تفاوتی بین ترمیم و دندان دیده نشود. به همین علت از نظر زیبایی اینلی و آنلی  بسیار مناسب هستند. همچنین مقاومت پورسلین در مقایسه با رزین کامپوزیت بسیار بالاتر است.

 آنلی

آنلی کاملا شبیه به اینلی ساخته می‌شود و تفاوت آن در شرایطی است که از آن استفاده می‌شود. آنلی کمی بزرگ‌تر است و در شرایطی استفاده می‌شود که بخش پوسیده و از دست رفته دندان زیادتر بوده و شامل بخش مرکزی سطح جونده و همچنین یک یا دو کاسپ (برجستگی‌های سطح جونده دندانهای آسیاب) باشد. روش ساخت آن دقیقاً شبیه اینلی است.

برای ترمیم دندان چه از پر کردن معمولی استفاده می‌کنید چه اینلی یا آنلی، نکته مهم این است که هر چه سریع تر این کار را انجام دهید و نگذارید آسیب دندان گسترش پیدا کند.